ایران گرد

حرف از سوغات زنجان که به میان می‌آید همه یاد چاقوی زنجان می‌افتند. چاقوی زنجان که آوازه جهانی دارد، درکنار ظروف مسی خوش رنگ و لعاب و ملیله‌کاری، جزو صنایع دستی زنجان هستند که می‌توان آنها را برای کسانی که به یادشان هستید از این شهر سوغات ببرید.

صنایع دستی زنجان:

چاقوی زنجان

مشهورترین سوغات زنجان، چاقوی خوش‌تراش آن است. «چاقو به صورت دست‌ساز از ابتدا در زنجان و آلمان تولید می‌شده است»، این را رئییس اتحادیه چاقوسازان زنجان می‌گوید.

تاریخچه ساخت چاقو در زنجان به دوره هخامنشیان برمی‌گردد. در زنجان معدنی به اسم نمک چهرآباد پیدا شد و مردان نمکی در آن کشف شدند که همه‌ آنها داس و ابزار جنگی انسان‌های اولیه را به کمر داشتند و همین موضوع تاریخچه این ابزار در زنجان را به شش‌هزار سال عقب‌ برد.

در زنجان بیش از ۲۰۰ مدل چاقو پیدا می‌شود و در این میان چاقوهای آشپزخانه برای خودشان دنیایی دارند، متفاوت از سایر چاقوها.

چاقوهای زنجان به تیزی بسیار زیادشان شهره‌اند و دلیل این کیفیت بالا هم مشخص است. برای درست کردن‌شان از دسته‌های نشکن، نسوز و تیغه‌های ضد زنگ استفاده می‌شود و معروف است که آشپزخانه‌ای که در آن چاقوی زنجان باشد، یکی از کامل‌ترین‌هاست.

حال اگر بخواهید چاقوی زنجان را بخرید چطور بفهمید اصل است یا نه؟  دسته و تیغه‌هایی که در چاقوی زنجان و برای مصرف آشپزخانه استفاده می‌شوند یک‌تکه هستند، اما چاقوهای کارخانه‌ای که امروزه در سوییس، نروژ، ترکیه و سوئد تولید می‌شوند دسته‌هایی دارند که به صورت جداگانه ساخته می‌شوند. علاوه بر چاقو، قندشکن، قیچی، دشنه و قداره هم جزو سوغات زنجانند.

می‌توان آنها را از بازار سنتی زنجان که طولانی ترین بازار سرپوشیده ایران است و در خیابان انقلاب واقع شده، خرید.

ملیله کاری زنجان

ملیله‌کاری یکی از اصلی‌ترین صنایع دستی زنجان است و البته گران‌قیمت‌ترین آنها. شمش‌های نقره ذوب می‌شوند و از قالب مخصوص می‌گذرند تا تبدیل به مفتول‌هایی یک سانتی شوند. بعد دوباره ذوب می‌شوند و از قالب می‌گذرند تا قطرشان این‌بار به یک میلی‌متر برسد. بعد آن‌قدر با سیم‌کش کشیده می‌شوند تا نازک‌تر و ظریف‌تر شوند و آماده ملیله‌کاری.

ساخت ظرف و ظروف به شیوه ملیله‌کاری به دوره هخامنشیان برمی‌گردد. در آن زمان ملیله‌کاری هنری بود مختص اشراف و درباریان. این روزها ملیله‌سازی در تزیین انواع پایه‌هاى استکان، سینى، قاشق و چنگال غذا و چایخورى، کاسه، گلدان، قاب عکس و پارچه به کار می‌رود و جزو نفیس‌ترین سوغات و صنایع دستی زنجان است.

چاروق زنجان

یکی دیگر صنایع دستی زنجانی‌ها، چاروق است. چاروق، پاپوشی است کف چرمی با رویه‌ای از ابریشم و زری و سیم وگلابتون با دو منگوله که براساس منابع تاریخش به ۲۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد و بیشتر چوپانان در دشت و بیابان آن را می‌پوشیدند.

درست است که چاروق‌های قدیمی پر زرق و برق و منگوله‌دار بودند و پاشنه نداشتند، اما چاروق هم مشمول گذشت زمان شده و تغییر کرده است. خبری از زرق و برق و منگوله و گلابتون رویشان نیست و با اضافه شدن پاشنه و رویه چرمی به آنها، کفش مناسب و قشنگی برای بیرون از خانه هم هستند.  از اینها گذشته بوی بد هم نمی‌گیرند.

مس زنجان

مسگری در زنجان مثل بیشتر صنایع دستی این استان سابقه‌ای طولانی دارد، به طوری که آن را به یک هزار سال قبل و دوره ساسانیان نسبت می‌دهند.

مسگری در زنجان و به خصوص قلم‌زنی روی مس که همان زدن نقش و نگار روی ظروف است، دستخوش تغییرات زیادی شده است و متاسفانه از رونق  سال‌های گذشته چندان خبری نیست.

مس زنجان را می‌توان از روی نقوشی که به روش کنده‌کاری روی آن ایجاد می‌شود تشخیص داد. انواع ظروف مسی از جمله لگن، مجمعه، آفتابه و لگن، قابلمه و تشت را که می‌تواند زینت‌دهنده هر خانه‌ای باشد از بازار مسگرها می‌شود خرید.

قالی بافی زنجان

زنجان در قالی‌بافی هم شهره است. بافت قالی در این شهر به دوره ساسانیان  برمی‌گردد. بیدگینه، اسم و رسم‌دارترین فرش زنجان است؛ فرشی پر از طبیعت، با چهار لچک و ترنجی شش ضلعی و متنی پوشیده از گندمزار.

بیدگینه در بازار کمیاب است، اما غلط ماهی، تخته ماهی، قلتوق، خمسه، بسته میری، چارقات در بازار بسیارند. فرش افشار زنجان هم که جزو قالی‌های ریزبافت و پشمی است از پرطرفدارترین فرش‌های ایرانی به شمار می‌رود، به طوری که طرح و رنگ و دوامش شهره عام و خاص است.

در زنجان بیش از ۶۳ هزار بافنده به صورت تمام وقت و نیمه وقت قالی می‌بافند. جاجیم و گلیم هم در روستاها بافته می‌شود.

http://irangard.niloblog.com/

پارک نیلوفر یکی از پارک های پایتخت است که در شمال تهران و در محدوده منطقه ۱ قرار گرفته است.

این پارک دارای محدوده درختکاری و محوطه سازی شده است که در دامنه شیبدار کوه خشکچال (بین دارآباد و جمشیدیه) قرار دارد.

تاریخچه پارک نیلوفر

 لباس آذربایجانی یا لباس ملی آذربایجانی‌ها (به ترکی آذربایجانی: Azərbaycan milli geyimləri) لباس سنتی آذربایجانی که از فرایندهای طولانی فرهنگ، دین و… مردمان آذربایجانی پدید آمده‌است. و از نشانه‌های خاص اهالی آذربایجانی می‌باشد.[۱] لباس آذربایجانی نشان‌دهندهٔ ویژگی‌های هنری، تاریخی، قومی و خلاقیت‌هایی است که در داخل لباس منعکس می‌شود.

لباس اصیل آذربایجانی نشان‌دهندهٔ وضعیت تاهل و سن می‌باشد که رقص آذربایجانی با لباس آذربایجانی به اجرا درمی‌آید. از قرن بیستم به بعد، لباس آذربایجانی در شهرها کاربرد خود را از دست داده و حالت مدرنیته به خود گرفته است؛ ولی عموماً در مناطق عشایری و روستایی و مناطقی که اهالی آذربایجانی سکونت دارند، به مانند سابق کارکرد خود را حفظ کرده‌است.

لباس های محلی نمادی از فرهنگ زیبای مردمان هر منطقه دارد. لباس هایی که رنگ و طرح آن همیشه الهام گرفته از طبیعت بوده اند. لباس آذری یکی از لباس های زیبایی است که نشان فرهنگ غنی و مردمان خوش ذوق و هنرمند دارد. لباس سنتی مردان و زنان آذری از  مهمترین این تن پوش هاست.

متاسفانه از قرن بیستم به بعد، لباس سنتی آذری در شهرها کاربرد خود را از دست داده و حالت مدرنیته به خود گرفته است؛ ولی عموماً در مناطق عشایری و روستایی و مناطقی که اهالی آذربایجانی سکونت دارند، به مانند سابق کارکرد خود را حفظ کرده‌است.

معمولاً  این لباس محلی  در مجموع بین زنان و مردان به سه بخش تن پوش، پاپوش و سرپوش تقسیم می شوند.

لباس زنان آذری

متداول‌ترین سرپوش‌های زنان در لباس زنان روستایی و عشایر شامل چادرا، اوربند، شاماخی، آلاچارشاب، چپی، عرقچین، روسری کلا‌غه‌ای، چالما، شال و چارقد می باشد.

تن پوش‌های زنانه آذری شامل تومان، کوینک، دن، یل، جلیقه، شلته، جان کوینک، خود و ترکوینکی می شود.

از پاپوش‌های زنانه میتوان به گالش، چاروق، جوراب، قوندارا، قیرمیزی باشماق و تک گون اشاره کرد.

لباس محلی آذری مردان

در مورد لباس مردان نیز می توان با پوششی مشابه زنان اشاره داشت که همانطور در بالا ذکر کردیم، هردو شامل سه بخش می شوند و تنها نوع آن ها متفاوت است.

سرپوش‌های مردان: کلاه‌هایی بوده‌اند که به آنها بورک یا پاپاخ می گویند که شامل بورک، کلاه پوستی، پهلوی، کپی، کامپابورک، لبه دار، کئچه بورک، دورگه بورک، حصیری، یون بورک، عرقچین و شپو میشود.

تن‌پوش‌های مردانه: آغ کوینک، کوینک، بی غب کوینک، روباشاکا، پنجه، ستیره، آرخالق، دن یا اویما دن، گیمه، پالتون، اووماشال و کورک.

پاپوش‌های مردان: لب چین یا دولاما، گلاسه باشماخ، تک گون، چاروق و چوست.

http://irangard.niloblog.com/

شیراز از آن شهرهایی است که هر گوشه اش یک روایت دارد؛ از زیبایی که باغ های بهشت گونه اش راوی آن هستند تا شعر و ادب که بزرگانی چون حافظ و سعدی به آن جان بخشیده اند. گویی زیبایی روی شیراز در حسن ذوق مردمانش هم بی اثر نبوده است. با این اوصاف برای گردشگران، شیراز بهشتی است که باید غرق در دیدنی هایش شد. پس بهتر است قبل از اینکه بار سفر بست؛ بیشتر از دیدنی ها، بازارها و حتی جاذبه های کمتر شناخته شده اش دانست. با جااینجاس همراه شوید.

چطوری بریم شیراز؟

سفر به شیراز با ماشین شخصی

اگر اهل رانندگی در مسیرهای نسبتا طولانی باشید، سفر به شیراز با ماشین شخصی خودتان گزینه بسیار خوبی است. می توانید هر جا که دلتان خواست، توقف کرده؛ نفس تازه کنید و دوباره به راه خود ادامه بدهید. البته اگر یک نفس تا خود شیراز برانید؛ 10 ساعته در مقصد خواهید بود. اما بهتر است از این کار صرف نظر کنید. ضمن اینکه شهرهایی که در راه از آنها گذر خواهید کرد هم ارزش چند دقیقه ای توقف و چرخ زدن را دارند. مثلا اصفهان، کاشان و شهرضا از جمله شهرهایی هستند در مسیر تهران به شیراز قرار دارند.

سفر به شیراز با اتوبوس

کم نیستند کسانی که از بین راه های زمینی سفر به شیراز، اتوبوس را انتخاب می کنند. اتوبوس نسبت به قطار و هواپیما ارزان تر است و همین که قرار نیست ساعت ها پشت فرمان بنشینید، یک امتیاز است. اما خوب سختی های خود را هم دارد. چون دیگر شما نیستید که تصمیم می گیرید، کی و کجا توقف کنید. اگر فکر همه جا را کرده اید، به سراغ بلیط اتوبوس شیراز بروید که در بیشتر شهرهای ایران در دسترس است. برای مثال در تهران، اتوبوس های شیراز در ترمینال جنوب، غرب و بیهقی شما را سوار کرده و بعد از حدود 12 ساعت به مقصد می رسانند.

سفر به شیراز با قطار

خیلی ها هم ترجیح می دهند با قطار به شیراز بروند و از زیبایی های مسیر تا می توانند، لذت ببرند. خبر خوب برای علاقه مندان به سفر با قطار این است که از بیشتر شهرهای مهم ایران مانند تهران، تبریز، اصفهان و مشهد می توان راهی شیراز شد. طول مسیر متفاوت است و انتخاب نوع قطار هم با شماست. اما اگر سوار قطار تهران به شیراز شده اید، باید چیزی نزدیک به 15 ساعت را در راه باشید. اگر دلیل انتخاب قطار برای شما رهایی از یک رانندگی طولانی است، می توانید ماشین شخصی خود را هم سوار قطار کنید تا در مقصد همراه تان باشد.

سفر به شیراز با هواپیما

خرید بلیط هواپیما شیراز هم یکی دیگر از راه های سفر به این شهر است که در مقایسه با روش های بالا سریع تر و آسان تر و البته گران تر است. می توانید از بیشتر شهرهای ایران با هواپیما به شیراز بروید؛ مثلا از تهران تا این شهر چیزی در حدود 1 ساعت را در راه خواهید بود. ضمن اینکه تنوع ایرلاین های ارائه دهنده پرواز شیراز نیز زیاد است؛ از ایران ایر و ماهان تا کیش ایر و زاگرس.

تو شیراز کجا بمونیم؟

شیراز به عنوان یکی از مقصدهای مهم گردشگری داخلی هتل ها و هتل آپارتمان های زیادی دارد. خوشبختانه تعداد هتل های پنج ستاره و چهارستاره در این شهر کم نیست. البته از هتل های دوستاره و ارزان هم نباید غافل شد. به هر روی شما می توانید با توجه به اولویت های خود هر نوع هتلی را که می خواهید، انتخاب کنید. فراهم کردن امکان جستجو بر اساس فاکتورهای مختلف در صفحه هتل های شیراز در جااینجاس نیز با همین هدف صورت گرفته است. علاوه بر این می توانید یک راه کوتاه را امتحان کنید و در مطالب زیر هم گشتی بزنید:

تو شیراز کجا رو بگردیم؟

همانطور که در مقدمه اشاره کردیم؛ شیراز جاذبه های خود را هم از تاریخ وام گرفته است و هم از شعر و طبیعت. برای شهری که مدت ها بر مسند پایتختی ایران نشسته و زاگرس، هوای آن را مطبوع کرده؛ وجود بناهای تاریخی و باغ های چشم نواز چیز عجیبی نیست. در معرفی این جاذبه ها، ما نخست از دیدنی های نام آور شیراز با شما سخن خواهیم گفت و بعد به سراغ آنهایی خواهیم رفت که شاید کمتر یا حتی هرگز نامشان را نشنیده باشید.

باغ های شیراز؛ بهشت روی زمین

خوشا شیراز و وضع بی مثالش! بیراه نیست اگر حافظ این مصرع را در وصف باغ های زیبای شیراز سروده باشد. باغ گلشن یا عفیف آباد در خیابانی به همین نام که یک عمارت قدیمی در میان آن قد علم کرده و نقش عمارت بر چهره حوض بزرگ باغ سایه انداخته است. باغ دلگشا در میان همتایان خود به زیباترین شهرت دارد. درختان نارنج که عطر آنها در بهار از رهگذران دلربایی می کند و آب نماهای زیبا چهره ای ماورایی به این باغ بخشیده اند. باغ ارم در خیابان ارم هم دنیایی است از گیاهان متنوع. درختان بهارنارنج، سروناز و رُز که به دختران شیراز شهره اند، گیسوان خود را بر پیکر باغ رها کرده اند. و باغ جهان نما که عمارت هشت ضلعی در میان آن قرار گرفته و در دوره ای به خاطر زیبایی اش به زینت الدنیا مشهور بوده است.

خیابان ولیعصر ، از قدیمی‌ترین مکان‌های دیدنی تهران

مهم‌ترین خیابان تهران است که البته یکی از زیباترین خیابن‌های دنیا هم به شمار می‌آید. طول این خیابان حدود ۱۸ کیلومتر است و در دوره‌های مختلف تاریخ تهران همیشه در میان لیست اولین دیدنی‌های تهران دیده می‌شد. مثلا کتاب‌های تاریخی می‌گویند که شمال خیابان ولیعصر تفرجگاه خانواده‌ی پادشاهان قاجار بوده است. یکی از علت‌های این محبوبیت درخت‌های چنار کهنسالی است که از ابتدای ساخت خیابان تا امروز نمایی شگفت انگیز ایجاد کرده است.

مبدا و مقصد خیابان کجاست؟

این خیابان شمالی‌ترین و جنوبی‌ترین نقطه‌های تهران را به هم وصل می‌کند. میدان راه آهن نقطه‌ی ابتدایی و میدان تجریش آخرین مقصد خیابان ولیعصر است. این خیابان را می‌توان مرکز کافه‌های هنری تهران دانست.

راه‌های دسترسی: برای رسیدن به این محل می‌توانید از مترو استفاده کنید. کافی است در خط ۴ مترو و ایستگاه تئاتر شهر (ایستگاه چهارراه ولیعصر سابق) از قطار پیاده شوید.

همچنین اگر قصد استفاده از اتوبوس را دارید می‌توانید با انتخاب ایستگاه چهارراه ولیعصر واقع در خط ۴ در این لینک از اتوبوس‌هایی که در این مسیر تردد می‌کنند مطلع شوید و از آن‌ها استفاده کنید.

خطوط اتوبوس‌رانی مثل خط راه‌آهن – تجریش، راه‌آهن – پارک‌وی و آزادی – تهرانپارس از جمله خطوطی هستند که اتوبوس‌های آنها از چهارراه ولیعصر عبور می‌کنند.

پارک های معروف خیابان ولیعصر

پارک ملت یکی از جاهای دیدنی تهران در پاییز

طبیعت خیابان ولیعصر و لذت بردن از آن تنها در قدم زدن در پیاده‌روی خیابان ولیعصر با درختان بلند قامتش خلاصه نمی‌شود. پارک های این خیابان آنقدر محبوب و مهم هستند که بدون هیچ تردیدی باید از آن‌ها دیدن کنید. پارک ملت را می‌توان بزرگ‌ترین پارکی دانست که در مسیر خیابان ولیعصر قرار گرفته است. این پارک قدیمی از مهم ترین جاهای دیدنی تهران است که در تقاطع اتوبان نیایش و ولیعصر قرار دارد. شگفتی های پارک از همان ابتدا پیش روی شماست. در ورودی با المان‌های شهری و مجسمه‌های مختلف تزئین شده است. فضای پارک مناسب عکاسی است و به ویژه در فصل پاییز و در اوج برگریزان بهترین لوکیشن برای عکس‌های شما است. پردیس سینمایی ملت نیز در این پارک قرار دارد.

راه‌های دسترسی: بهترین مسیر برای رسیدن به پارک ملت استفاده از خط هفت اتوبوس‌های BRT (تندرو) است. باید در ایستگاه نیایش یا پارک ملت از اتوبوس پیاده شده و قدم زنان به پارک بروید. خط هفت شامل اتوبوس های مسیر چهارراه پارک وی به راه آهن و تجریش به راه آهن می شود.همچنین از میدان ونک سوار تاکسی های تجریش شده و روبه روی پارک پیاده شوید، توجه داشته باشید که خیابان ولیعصر از پارک وی به سمت جنوب یک طرفه است و تنها با اتوبوس های BRT می توان به سمت جنوب خیابان رفت.

پارک ساعی ، پارکی بی‌نظیر در بین جاهای دیدنی تهران

فستیوال درختان سرو تهران را می‌توانید در پارک ساعی ببینید. این پارک از جاهای دیدنی تهران و یکی از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین پارک‌‌های تهران است که در بخشی از آن، که به باغ ژاپنی معروف است، پرندگان نگهداری می‌شوند.در این پارک از امکانات تفریحی مانند زمین بازی، زمین اسکیت، زمین تنیس روی میز، فضای سبز و آلاچیق نیز استفاده کنید.

راه‌های دسترسی: برای رسیدن به پارک ساعی می‌توانید از اتوبوس‌های خط راه‌آهن – تجریش یا راه‌آهن – پارک‌وی استفاده کنید و در یکی از ایستگاه‌های «آبشار» یا «پله سوم» از اتوبوس پیاده شده و به پارک ساعی برسید. همچنین می‌توانید با تاکسی از سراسر تهران به میدان ونک رفته و با اتوبوس‌های یاد شده با طی کردن ۳ ایستگاه به سمت جنوب به ایستگاه «آبشار» برسید و به پارک ساعی بروید.

باغ موزه سینما تهران باغی دیدنی در بین جاهای دیدنی تهران در پاییز

در خیابان ولیعصر و نرسیده به میدان تجریش باغ قدیمی و زیبایی وجود دارد که در انتهای آن عمارت تاریخی قرار گرفته است. باغ فردوس یکی از معروف‌ترین باغ‌های تهران است که امروزه به همراه عمارت آن به باغ موزه سینما تغییر کاربری داده و یکی از جاهای دیدنی تهران . قدم زدن در پاییز این باغ را از دست ندهید.

چگونه به جزیره هنگام برویم؟

جزیره هنگام با فاصله‌ تقریبا 45 دقیقه‌ای از قشم قرار گرفته و به همین دلیل بیشتر مسافرانی که به قشم سفر می‌کنند، بازدید از این جزیره را نیز در برنامه‌ سفر خود قرار می‌دهند. برای رسیدن به هنگام باید به اسکله‌ی کندالو در جزیره قشم بروید و از آن‌جا سوار قایق شوید. این اسکله در فاصله‌ی ده کیلومتری از فرودگاه قشم قرار دارد. همچنین می‌توانید از بندرعباس به قشم بروید و از اسکله‌ی شهید ذاکری با وسیله‌ی نقلیه به اسکله‌ی کندالو بروید و با قایق به هنگام برسید. پیشنهاد می‌کنیم صبح زود حرکت کنید تا بتوانید از قایق سواری در هوای خنک و نسیم صبحگاهی که از سوی خلیج فارس می‌وزد لذت ببرید و زمان کافی برای گشت‌وگذار در جزیره را داشته باشید.

جاهای دیدنی جزیره هنگام

هنگام جزیره‌ای کوچک با جاذبه‌های طبیعی و بکر منحصربه‌فرد است که متشکل از سه روستا با نام‌های روستای هنگام قدیم، روستای هنگام جدید و روستای غیل است.

در گذشته‌های دور این جزیره توسط بومیان ساکن جزیره، هنجام و هنیام و در فارسی باستان هنگاما نامیده می‌شد. جالب است بدانید که در روستای هنگام قدیم هیچ کسی زندگی نمی‌کند و اهالی جزیره در هنگام جدید ساکن هستند.

ساحل جزیره هنگام

با نشستن بر روی شن‌های ساحل بکر هنگام و تماشای موج‌های آبی درخشان می‌توان برای مدتی هرچند کوتاه از هیاهوی زندگی روزمره دور شد و لحظاتی آرامش‌بخش را سپری کرد. ماسه‌های نقره‌ای رنگ و براق ساحل جزیره هنگام از نوع خود بی‌نظیر هستند و همانند آن‌ها را در هیچ کجای ایران نمی‌توانیم پیدا کنیم.

یکی از هیجان‌انگیزترین دیدنی‌های جزیره هنگام، فیتوپلانکتون‌ها هستند که ساحل را شب‌ها همانند آسمانی پر از ستاره روشن می‌کنند. به خاطر وجود فیتوپلانکتون‌هایی که از آب دریا به ساحل می‌آیند، در بخش‌هایی از سال سواحل هنگام با رنگ آبی نورانی می‌شود. این فیتوپلانکتون‌ها با تاریک شدن هوا از خود نوری آبی پراکنده می‌کنند و ساحل را پر از ستاره‌های آبی و درخشان می‌کنند.

دهکده‌ کوچک ماهیگیری هنگام

دهکده‌ کوچک ماهیگیری که مشرف به ساحل اصلی جزیره است، با میز و صندلی‌هایی ساده اما صمیمی محلی عالی برای صرف غذاهای تازه‌ دریایی است. این غذاها با ادویه‌های محلی به سبک بومیان منطقه پخته می‌شوند و یکی از جاذبه‌های خاص به ویژه برای گردشگرانی که علاقه‌مند به آشنایی با غذاهای بومی هستند محسوب می‌شود. سمبوسه‌های میگو، دوپیازه میگو، ماهی‌های خوشمزه و انواع غذاهای دریایی که با ادویه‌های خوش‌عطر بومی پخته می‌شوند، می‌توانند وعده‌ی غذایی لذیذ و عالی برای مسافران باشند.

برای رسیدن به دهکده‌ ماهیگیری می‌توانید از روستای شیب‌دراز سوار قایق شوید و از مسیر دریایی به آن‌جا برسید. پیشنهاد می‌کنیم حتما غذا گردی در بین اهالی بومی هنگام را تجربه کنید. تماشای روش پخت غذاهای دریایی جزیره قشم که توسط بومیان پخته می‌شوند واقعا لذتبخش است.

اگر وقت رفتن به بیرون کمی دقت کنی می‌بینی بر سر هر پشت بام و یا جلوی هر پنجره‌ای کولری گذاشته شده است. حدود 70 درصد از خانوارهای ایرانی در فصل گرما از كولرهای آبی و یا گازی برای خنك كردن محیط زندگی خود استفاده می‌كنند که توان کولرهای آبی در حدود 500 وات و در مورد كولرهای گازی بالغ بر 2000 وات است.

سال‌هاست مردم کشورمان، شهرستان چالدران را به عنوان شهر بی‌كولر می‌شناسند چراكه واقع شدن در دامنه سلسله جبال زاگرس كه آن را از شمال تا جنوب چون نگینی دربرگرفته است، هوای خنكی را بر مردم این شهرستان رقم زده است.

علی رادمنش یکی از شهروندان چالدران می گوید: در سالهای گذشته و بر اساس شرایط هوایی حاکم بر آسمان شهرستان، در این مواقع سال وقتی بیرون از خانه می‌رفتیم تعداد کمی از شهروندان را می‌دیدیم که اوقات فراغت خود را در بیرون از منزل‌هایشان به سر می‌برند.

او ادامه می دهد: اگرچه در روزهای اخیر آب و هوای شهرستانمان گرمای بی‌سابقه‌ای را در مقایسه با میزان دمای گذشته‌اش تجربه می‌کند، اما اکنون هم چهره این شهر دارای زیبایی‌هایی وصف نشدنی است.

مطبوع بودن دمای هوای شهرستان چالدران در طول تاریخ به گونه‌ای بوده است که فروشندگان مجاز لوازم خانگی این شهرستان نیز می ‌گویند در سابقه 40 یا 50 ساله خود تا بحال فروش کولر را در این شهرستان ندیده‌اند.

امین ولی‌زاده یکی از فروشندگان لوازم خانگی در شهرستان چالدران هم می گوید: من در طی 25 سال سابقه فروشندگی خود و با توجه به ارتباط هایی که با سایر فروشندگان داشته‌ام هرگز مشاهده نکرده‌ام که در فروشگاه‌های این شهرستان اقدام به فروش کولر کنند. سیستم‌های خنک کننده این شهرستان فقط پنکه است که آن هم فقط در زمان‌هایی استفاده می‌شود که دمای هوا بالا رود یعنی فقط در بعداز ظهرها آن هم نه در تمام ایام.

آبشارهای دیوانه کننده ایران! +عکس

در این مطلب با تقسیم ایران به 7 منطقه جغرافیایی، آبشارهای شاخص هر منطقه را در شکلی فشرده و موجز معرفی کرده ایم. برای این سفر شهریورماهی، سعی کرده ایم از میان آبشارها، آنهایی را پیشنهاد کنیم که غیر از زیبایی، بزرگتر، بلندتر و یا پر آب تر از دیگران باشند تا زیبایی و تنوع طبیعت ایران بیشتر پیش چشم آورده شود.

 آب از ارتفاع بلند سرازیر می شود. با شدت به صخره های سخت می خورد و هر قطره اش به هزاران ذره تبدیل می شد. دیدن تصویر آبشار هم آدمی را خنک می کند چه برسد به آنکه کنارش قرار گیری. مهمان آبشار شدن، در گرمای تابستان یکی از لذتبخش ترین سفرها در کشور ماست، به خصوص که شهریورماه باشد و کوره سوزان تابستان کمی از تب و تاب افتاده باشد.

آبشارهای ایران در این سرزمین گرم و خشک گنجینه ای هستند که می توان به لطف آنها گرمای تابستان را برای چند ساعتی هم که شده، فراموش کرد. تعدادشان هم کم نیست و می توان در هر کجای این سرزمین به سراغشان رفت، اما شناخته شده ترین آنها را باید در غرب و شمال کشور سراغ گرفت و بقیه را هم به صورت پراکنده در دیگر نقاط ایران.

اگر بخواهیم نام تمام این آبشارهای بزرگ و کوچک را پشت هم ردیف کنیم، فهرستی بلندبالا پیش رویمان خواهد بود با بیشتر از یک هزار آبشار. به همین دلیل در این مطلب با تقسیم ایران به 7 منطقه جغرافیایی، آبشارهای شاخص هر منطقه را در شکلی فشرده و موجز معرفی کرده ایم. برای این سفر شهریورماهی، سعی کرده ایم از میان آبشارها، آنهایی را پیشنهاد کنیم که غیر از زیبایی، بزرگتر، بلندتر و یا پر آب تر از دیگران باشند تا زیبایی و تنوع طبیعت ایران بیشتر پیش چشم آورده شود.

یک نکته را هم در نظر داشته باشید؛ در نبود مرجع معتبری که به طور دائم به دسته بندی و بررسی وضعیت آبشارها در ایران بپردازد، مشخصات هر آبشار را از اداره های محلی میراث فرهنگی و محیط زیست هر استان و کتاب های موجود استخراج کرده ایم.

زیبای جنگل
همجواری کوهستان و جنگل، زیباترین آبشارهای ایران را در استان مازندران به وجود آوره است. بسیاری از این آبشارها چندان شناخته شده نیستند و رسیدن پای آنها هم راهنمای محلی می خواهد و هم پیاده روی و راهپیمایی. یک مجموعه از این آبشارها با نام «7 آبشار» با آبشارهای «تیرکن» در نزدیکی روستای «درازکش» در شهرستان بابل قرار دارد. این تصویر رویایی یکی از همان 7 آبشار است. برای رسیدن به پای این آبشارها باید وارد جاده بندپی شد و بعد از گلوگاه منتظر دیدن تابلوی روستای درازکش باشید. باقی مسیر را هم شمایید و یک راهنمای محلی.

1- غرب ایران
عروسان آبشارها
مطمئن باشید که مجموعه ای از زیباترین و پرآب ترین آبشارهای ایران را باید در دامنه های زاگرس در غرب ایران سراغ گرفت. آبشار پیران در شهرستان «سرپل ذهاب» کرمانشاه یکی از زیباترین آنها و در عین حال ناشناخته ترین آبشارهای ایران هم در همین دامنه ها قرار گرفته و با حدود 100 متر ارتفاع باید آن را یکی از بلندترین آبشارهای ایران دانست. این آبشار را، هم به اسم «ریجاب» و هم به «پیران» می شناسند. برای رسیدن به آن باید از سرپل ذهاب حدود 10 کیلومتر به سمت روستای شالان بروید و بعد از حدود یک ربع پیاده روی به منطقه کوهستانی و بکر آبشار برسید. ممکن است وقتی برای تماشای آبشار می روید، صخره نوردانی را در حال صعود از دیواره های صخره های اطرافش ببینید.

 
آبشار آب سفید یا به گویش لری «اواسبید» را خیلی ها دوست دارند. به اسم عروس آبشارهای ایران هم بشناسند. آبی که از ارتفاع تقریبا 70 متری روی صخره ها می ریزد، حباب های سفیدی روی صخره ها می سازد که رنگ سفید رنگی به آبشار داده و به همین خاطر به آب سفید معروف شده و البته با کمی تخیل می شود پیچ و تاب های سفیدرنگش را به لباس عروس تشبیه کحرد. استان لرستان آبشار کم ندارد اما این آبشار به خاطر زیبایی و بلندایش از همه معروف تر است.

آب این آبشار از دل تونلی در دل یک کوه سنگی بیرون می آید و به رودخانه رودبار لرستان می ریزد و دست آخر هم به دز می پیوندد. این آبشار معروف حدود 50 کیلومتری شهر الیگودرز و در منطقه ای بنام «پشتکوه زلفی» قرار دارد و برای رسیدن به آن، باید از الیگودرز وارد جاده اصفهان شوید.

ایران از چه زمانی زندان دار شد؟
زندان قبل از اسلام نیز در‌ایران استفاده می‌شده است با‌این تفاوت که زندان‌ها در ابتدا به عنوان محلی برای از بین بردن افراد یا رجالی که به نوعی باید در فراموشی مطلق از بین می‌رفتند به وجود آمد.پس از ورود اسلام نیز در‌ایران‌ این بازداشتگاه‌ها به دست خلفای عباسی احداث شد و کم کم به روزهای قبل از ورود اسلام و محبوس کردن برای از بین بردن افراد تبدیل شد.

برای اولین بار در‌ایران در دوران قاجاریه امیر‌کبیر در سال 1266ه.ق. با صدور فرمانی اقدام به لغو شکنجه و سرو سامان دادن به اوضاع زندان‌ها و زندانیان کرد ولی به خاطر عزل وی‌این اقدامات چندان دوامی‌نداشت با‌ این همه در دوران قاجار باز هم تشویق برخی افراد نظیر میرزا حسین خان سپهسالار اقداماتی برای انسانی کردن زندان‌ها صورت پذیرفت. در میان‌این اقدامات کنت دومون فورت اولین رئیس پلیس تهران توانست اقدامات عمده‌ای را در دوران پس از وقوع انقلاب مشروطه به وجود آورد.

زندان ها قبل از انقلاب
در ایران معاصر و پس از برقراری حکومت قاجار قدیمی ترین زندان بزرگ در تهران زندانی به نام انبارشاهی بود که زیر نقاره خانه ی ارک یعنی محل فعلی بانک ملی بازار قرار داشت و زیر نظر حاجب الدوله (رئیس تشریفات) اداره می شد.

فراشباشی، رئیس اجراییات و فراش ها نگهبان انبارشاهی بودند غذای زندانیان بسیار ناچیز بود به طوری که مردم به عنوان نذر گاهی از سوراخ زندان غذا و خوراکی برای زندانیان می انداختند تا این که در سال 1292 شمسی دولت ایران به منظور سر و سامان دادن به وضع شهربانی کشور (نظمیه) عده ای مستشار سوئدی استخدام کرد.مستشاران سوئدی ابتدا نظام نامه محابس را تهیه کردند که در سال 1298 شمسی به تصویب هیات دولت رسید و این اولین آیین نامه و مقررات زندان ها شد. در این آیین نامه زجر بدنی و زنجیر کردن زندانیان ممنوع شد.

 در دوران سرتیپ درگاهی رئیس شهربانی وقت نظام نامه تشکیلات محابس و توقیف گاه ها و وظایف ماموران و مستخدمان آن ها تهیه و در 31 شهریور سال 1307 شمسی به تصویب رسید و در همان سال نظام نامه اجرای حکم اعدام نیز تصویب و به مورد اجرا گذاشته شد. در 21 مهر ماه سال 1347 اولین آیین نامه زندان ها با توجه به اصول علم زندانی ها نسبت به کانون اصلاح و تربیت به تصویب رسید و در سال 1354 آیین نامه مذکور اصلاح شد و به سایر زندان ها تعمیم داده شد اما به علت نبود امکانات بیشتر مفادشان اجرا نشد.

اولین زندان تهران
زندان قصر اولین زندان متمرکز تهران است. این زندان هم اینک تعطیل شده و به عنوان باغ موزه قصر مورد بازدید عموم است. در زمان ریاست سوئدی ها بر شهربانی (نظمیه) تهران، زندان نظمیه در محل اداره شهربانی (بخشی از وزارت خارجه فعلی) در میدان توپخانه واقع بود. این زندان مرکب از دو یا سه اتاقک کوچک معروف به حبس نمره یک و چند اتاق و یک زیرزمین برای زندانیان عمومی بود.

با ایجاد حکومت رضاشاه محل قبلی تکافوی خیل عظیم زندانیان را نمی‌کرد. لذا سرتیپ در گاهی ، رئیس نظمیه تقاضای یک محل وسیع برای ایجاد زندان تهران را نمود. محلی که برای اینکار در نظر گرفته شد .قصر قاجار حدفاصل سه راه زندان، پل سید خندان ، خیابان شریعتی و خیابان پلیس فعلی بود که دارای ساختمانهای قدیمی و وسیع و متروکه بود. این مجموعه که در سال 1168 خورشیدی ساخته شده بود، محل مناسبی برای ایجاد زندان تشخیص داده شد. و بین ارتش، مخابرات و زندان تقسیم گردید.

شهر نیشابور دومین شهر بزرگ و پر جمعیت استان خراسان رضوی است، که در شرق ایران قرار دارد. این شهر به دلیل داشتن پیشینه کهن و مکان های تاریخی و گردشگری برای تاریخ و فرهنگ ایران بسیار با اهمیت است. شهر پر جاذبه نیشابور به دلیل تاریخچه ای که در گذشته کسب کرده است، مناطق گردشگری و تاریخی بسیار زیبا و متنوعی دارد، که سالانه بیشتر از صد ها گردشگر و توریست برای دیدن آثار های تاریخی و مکان های دیدنی و تفریحی به این شهر سفر می کنند. می خواهیم در مجله مستر بلیط درباره یکی از زیبا ترین و تاریخی ترین روستا های نیشابور یعنی باغرود که در شمال شهر قرار گرفته است، را به شما معرفی کنیم. امروزه این روستا به یکی از معروف ترین مکان های گردشگری نیشابور شناخته می شود که چندین سال در ایران برپا مانده است. روستای باغرود نیشابور در منطقه و شهرکی سرسبز و با طراوت قرار گرفته است و به دلیل موقعیت مناسبی که با شهر دارد جمعیت قابل توجهی از شهر شاهرود در آن زندگی می کنند.

درباره روستای باغرود نیشابور

خاک حاصلخیزی که این روستا دارد باعث شده است تا شغل بیشتر مردم کشاورزی، دامداری باشد؛ آن ها بیشتر درآمد خود را از این راه با فروش محصولاتشان به دست می آورند. در بیشتر مناطق این روستا درختان میوه بسیار زیبا مثل گیلاس، گردو، سیب و چنار و ... دیده می شود. در اطراف روستای باغرود کوه های مرتفع و بلندی وجود دارد که برای علاقمندان به کوهنوردی بسیار مناسب است. همچنین برف هایی که در نوک کوه ها قرار گرفته اند، منظره خارق العاده ای در روستا ایجاد می کنند. روستای باغرود به دلیل منظره زیبایی که دارد، به دیده بان شهر نیشابور شهرت یافته است. این روستا ییلاقی و کوهستانی به دلیل آب و هوای خوب و منابع طبیعی فراوانی که دارد باعث شده تا از معروف ترین جاذبه های گردشگری در شهر نیشابور شود. زبان مردم شهر نیشابور و درود فارسی اما با گویش محلی است که این زبان برای غیر بومی های نیشابور غیر قابل فهم است. برخی از مردم این شهر به زبان ترکی و کردی نیز تکلم می کنند. اگر قصد سفری چند روزه در نیشابور را دارید به شما پیشنهاد می دهیم حتما ازروستای باغرود که در امتداد جاده نیشابور و در نزدیکی دامنه جنوبی قله بینالود قرار گرفته و یکی از قدیمی ترین روستا های نیشابور است دیدن کنید و این جاذبه گردشگری بی نظیر را از دست ندهید.

https://mrbilit.com/mag/bagh-rood/